13167
Переводчик Ковчук Анастасия Витальевна
1 214Свободен
Дата регистрации: 27 марта, 2017 г.
Россия, Севастополь
Женский
Специализации:
Письменные переводы (Перевод сайтов, Деловая и личная переписка, Политический, Художественный, Экономический, Договоры и контракты, Технический, Медицина, Юриспруденция, Бизнес и финансы, Нефть и газ, Информационные технологии, Автоматизация и робототехника, Другие, Игры, Азартные игры, видеоигры, Образование, педагогика, Перевод личных документов, Юриспруденция: контракты, Юриспруденция: налоги, таможня, Юриспруденция: патенты, авторское право)
Редактура
Стаж работы:
5 лет
Родной язык:
Русский
Иностранные языки:
Английский
Греческий
Украинский
Фрилансер
Программы:
SmartCat
Trados
Wordfast
MemoQ
Образование:
Λανίτειο Λύκειο Λεμεσού (Лицей Ланитио г. Лимассола, Республика Кипр), Среднее (школа). 2012 г.
Курсы
Foreign language center “Interlead”(центр изучения иностранных языков «Интерлид», г. Лимассол, Республика Кипр. Сентябрь 2006 – Июнь 2011.
Anglia Examination England, Ascentis National Awarding Body Examination in ESOL international. Июнь 2011
Возраст:
30 лет
О себе:
Выполняю переводы быстро и качественно. Скорость выполнения заказов от 6 до 10 переводческих страниц в день (1800 знаков с пробелами). Работаю с такими тематиками как: юриспруденция, судебные переводы, редактирование текста. Работаю с испанским, итальянским, казахским, армянским, английским, греческим, украинским, узбекским, азербайджанским языками.
Документы, подтверждающие квалификацию:
Образцы переводов
1. Την ή περί την 27/11/2006 έλαβα οδηγίες και / ή μου ανατέθηκε από τους Εναγομένους να εργαστώ σε υπό ανέγερση υποστατικό μεταλλικής κατασκευής στην βιομηχανική περιοχή Ύψωνα στην Λεμεσό, όπου και ασχολούμουν με την συναρμολόγηση του μεταλλικού σκελετού του εν λόγω υποστατικού.
2. Για τους σκοπούς των εργασιών στο εν λόγω υποστατικό οι Εναγόμενοι είχαν εκμισθώσει και / ή χρησιμοποίησαν τηλεσκοπικό και / ή ανυψωτικό μηχάνημα με Αρ. Εγγραφής xx-xxx το οποίο ανύψωνε σε κατακόρυφη θέση τις μεταλλικές κολώνες (σιδηροδοκούς) και εγώ τις βίδωνα στις βάσεις στο δάπεδο. Σε κάποια στιγμή και ενώ γινόταν η εν λόγω εργασία το τηλεσκοπικό μηχάνημα κινήθηκε αμελώς με τα πέδιλα του αναπτυγμένα, κτύπησε σε μια σιδηροδοκό η οποία ήταν τοποθετημένη σε ένα ξύλο με αποτέλεσμα η σιδηροδοκός να πέσει επί του δεξιού μου ποδιού.
2. Για τους σκοπούς των εργασιών στο εν λόγω υποστατικό οι Εναγόμενοι είχαν εκμισθώσει και / ή χρησιμοποίησαν τηλεσκοπικό και / ή ανυψωτικό μηχάνημα με Αρ. Εγγραφής xx-xxx το οποίο ανύψωνε σε κατακόρυφη θέση τις μεταλλικές κολώνες (σιδηροδοκούς) και εγώ τις βίδωνα στις βάσεις στο δάπεδο. Σε κάποια στιγμή και ενώ γινόταν η εν λόγω εργασία το τηλεσκοπικό μηχάνημα κινήθηκε αμελώς με τα πέδιλα του αναπτυγμένα, κτύπησε σε μια σιδηροδοκό η οποία ήταν τοποθετημένη σε ένα ξύλο με αποτέλεσμα η σιδηροδοκός να πέσει επί του δεξιού μου ποδιού.
1)27/11/2006, или примерно в этот день, я получил инструкции, и /или мне было поручено ответчиком работать с недвижимым имуществом - металлической конструкцией, которая находилась в процессе строительства, в промышленном районе Ипсонас в Лимассоле, где я и занимался сборкой металлического каркаса вышеупомянутого имущества.
2)В целях проведения работ на вышеупомянутом недвижимом имуществе, ответчики арендовали и/или использовали кран ИНВ№ хх-ххх , который поднимал металлические колоны(железные балки) в вертикальное положение и я привинчивал их к полу. В какой-то момент, пока проводились вышеупомянутые работы, кран небрежно двинулся с выдвинутыми вилами, ударил по железной балке, которая стояла на доске, в результате чего, железная балка упала на мою ногу.
2)В целях проведения работ на вышеупомянутом недвижимом имуществе, ответчики арендовали и/или использовали кран ИНВ№ хх-ххх , который поднимал металлические колоны(железные балки) в вертикальное положение и я привинчивал их к полу. В какой-то момент, пока проводились вышеупомянутые работы, кран небрежно двинулся с выдвинутыми вилами, ударил по железной балке, которая стояла на доске, в результате чего, железная балка упала на мою ногу.
Προορισμός προγράμματος:
Υπολογισμός αριθμού ημερών μετάξυ δύο ημερομηνιών
Λειτουργίες:
● υπολογισμός αριθμού ημερών μετάξυ δύο ημερομηνιών λαμβανομένης υπόψη της 5ήμερης ή 6ήμερης εργάσιμης εβδομάδας,
● υπολογισμός ημερολογιακών ημερών μεταξύ δύο ημερομηνιών,
● υπολογισμός αργιών μεταξύ δύο ημερομηνιών,
● υπολογισμός εργάσιμων ημερών μεταξύ δύο ημερομηνιών
κ.α.
Ιδιαιτερότητες:
● υπολογισμός εορτών και αργιών,
● αναζήτηση της πλησιέστερης εργάσιμης ημέρας εάν η τελευταία ημέρα της προθεσμίας είναι αργία
Υπολογισμός αριθμού ημερών μετάξυ δύο ημερομηνιών
Λειτουργίες:
● υπολογισμός αριθμού ημερών μετάξυ δύο ημερομηνιών λαμβανομένης υπόψη της 5ήμερης ή 6ήμερης εργάσιμης εβδομάδας,
● υπολογισμός ημερολογιακών ημερών μεταξύ δύο ημερομηνιών,
● υπολογισμός αργιών μεταξύ δύο ημερομηνιών,
● υπολογισμός εργάσιμων ημερών μεταξύ δύο ημερομηνιών
κ.α.
Ιδιαιτερότητες:
● υπολογισμός εορτών και αργιών,
● αναζήτηση της πλησιέστερης εργάσιμης ημέρας εάν η τελευταία ημέρα της προθεσμίας είναι αργία
Назначение программы:
Вычисление количества дней между двумя датами
Функции:
• Вычисление количества дней между двумя датами с учетом пятидневной и шестидневной рабочей недели,
• Вычисление календарных дней между двумя датами
• Вычисление праздничных дней между двумя датами
• Вычисление рабочих дней между двумя датами
И т.д.
Особенности:
• Вычисление праздников и постов
• Поиск ближайшего рабочего дня, в случае если последний день срока- праздничный.
Вычисление количества дней между двумя датами
Функции:
• Вычисление количества дней между двумя датами с учетом пятидневной и шестидневной рабочей недели,
• Вычисление календарных дней между двумя датами
• Вычисление праздничных дней между двумя датами
• Вычисление рабочих дней между двумя датами
И т.д.
Особенности:
• Вычисление праздников и постов
• Поиск ближайшего рабочего дня, в случае если последний день срока- праздничный.
Δεν συνέβη καμία μεταβολή στη ζωή μου. Δεν ξέρω πού να αποδώσω αυτή τη διάθεση που αισθάνομαι απόψε να δω τις σκέψεις μου αραδιασμένες επάνω στο χαρτί. Δεν αισθάνομαι καμία κλίση στην φιλολογία, ούτε είμαι ερωτευμένος. Ο έρως; Κάποιος είπε πως είναι μία εφεύρεσις που ο καθένας τη νομίζει δική του. Εγώ δεν είμαι εφευρέτης. Είμαι αρχιτέκτων, ένα μυαλό θετικό.
Το αποδίδω μάλλον στην επήρεια του μέρους που βρίσκομαι. Αισθάνομαι να με κυριεύει το αρχαίο πνεύμα της σαφηνείας που αγαπά τις ευθείες γραμμές και δεν αφήνει τίποτε συγκεχημένον. Θέλω κι εγώ να πιάσω τις ιδέες μου, που πότε τις βρίσκω και πότε τις χάνω, να τις συμμαζέψω, να τις τακτοποιήσω, να τις διαβάσω σαφείς και καθαρές. Πιθανόν όταν τις διαβάσω να μην τις αναγνωρίσω. Πάντως όμως, έστω και αν δεν τις αναγνωρίσω, είναι δικές μου. Κάποτε, οι άλλοι αναγνωρίζουν ευκολότερα από εμάς τους ίδιους ότι είναι δικό μας.
Την περασμένη εβδομάδα στο γραφείο, βρήκα μέσα σ’ ένα συρτάρι μια μικροσκοπική βεντάγια κοκάλινη με μια μεταξωτή γαλάζια κορδελίτσα. Ρώτησα τίνος είναι. — Δεν θυμάστε πού τη φέρατε μαζί σας από το Παρίσι και την είχατε πάντα επάνω σας τις πρώτες ημέρες; Μου απήντησε ο υπάλληλος.
Πράγματι· δεν θυμούμαι, αλλ’ αφού το λέγει έτσι θα είναι.
Να δω τις σκέψεις μου αραδιασμένες. Δεν πρόκειται μόνον για τις σκέψεις μου. Θα γράφω κάθε μέρα, ή όποτε αξίζει τον κόπο, ό,τι ενδιαφέρον βλέπω. Είναι ίσως από τεμπελιά. Οι συγγραφείς είναι ράτσα τεμπέληδων.
Είναι μάλλον μία διάθεσις περιπλανήσεως, περιπλανήσεως του πνεύματος. Είμαι βέβαιος ότι αυτή την στιγμή ένα πρόσωπο περπατεί έξω κάτω από το μαγικόν σεληνόφως μέσα σ’ ένα από τα θαυμασιότερα τοπία. Εγώ όμως δεν βγαίνω να το συναντήσω και κάθομαι εδώ κλεισμένος και γράφω. Θα γράφω κάθε μέρα ό,τι ενδιαφέρον βλέπω. Δεν ξεύρω αν εξακολουθήσω. Πάντως αρχίζω από την σημερινήν ημέρα αν και δεν μου συνέβη τίποτε το ιδιαίτερο. Γράφω
μάλιστα και τηνημερομηνία 22 Μαρτίου 1924
Το αποδίδω μάλλον στην επήρεια του μέρους που βρίσκομαι. Αισθάνομαι να με κυριεύει το αρχαίο πνεύμα της σαφηνείας που αγαπά τις ευθείες γραμμές και δεν αφήνει τίποτε συγκεχημένον. Θέλω κι εγώ να πιάσω τις ιδέες μου, που πότε τις βρίσκω και πότε τις χάνω, να τις συμμαζέψω, να τις τακτοποιήσω, να τις διαβάσω σαφείς και καθαρές. Πιθανόν όταν τις διαβάσω να μην τις αναγνωρίσω. Πάντως όμως, έστω και αν δεν τις αναγνωρίσω, είναι δικές μου. Κάποτε, οι άλλοι αναγνωρίζουν ευκολότερα από εμάς τους ίδιους ότι είναι δικό μας.
Την περασμένη εβδομάδα στο γραφείο, βρήκα μέσα σ’ ένα συρτάρι μια μικροσκοπική βεντάγια κοκάλινη με μια μεταξωτή γαλάζια κορδελίτσα. Ρώτησα τίνος είναι. — Δεν θυμάστε πού τη φέρατε μαζί σας από το Παρίσι και την είχατε πάντα επάνω σας τις πρώτες ημέρες; Μου απήντησε ο υπάλληλος.
Πράγματι· δεν θυμούμαι, αλλ’ αφού το λέγει έτσι θα είναι.
Να δω τις σκέψεις μου αραδιασμένες. Δεν πρόκειται μόνον για τις σκέψεις μου. Θα γράφω κάθε μέρα, ή όποτε αξίζει τον κόπο, ό,τι ενδιαφέρον βλέπω. Είναι ίσως από τεμπελιά. Οι συγγραφείς είναι ράτσα τεμπέληδων.
Είναι μάλλον μία διάθεσις περιπλανήσεως, περιπλανήσεως του πνεύματος. Είμαι βέβαιος ότι αυτή την στιγμή ένα πρόσωπο περπατεί έξω κάτω από το μαγικόν σεληνόφως μέσα σ’ ένα από τα θαυμασιότερα τοπία. Εγώ όμως δεν βγαίνω να το συναντήσω και κάθομαι εδώ κλεισμένος και γράφω. Θα γράφω κάθε μέρα ό,τι ενδιαφέρον βλέπω. Δεν ξεύρω αν εξακολουθήσω. Πάντως αρχίζω από την σημερινήν ημέρα αν και δεν μου συνέβη τίποτε το ιδιαίτερο. Γράφω
μάλιστα και τηνημερομηνία 22 Μαρτίου 1924
В моей жизни не произошло никаких перемен. Я не знаю, как выразить желание увидеть свои мысли, выстроенные на бумаге. Я не чувствую никакой склонности к филологии, и я не влюблен. Любовь? Кто-то сказал, что это просто изобретение, которое каждый присваивает себе.
Я не изобретатель. Я - архитектор, который изучал точные науки.
Я думаю, что это влияние места, в котором я нахожусь. Я чувствую, что надо мной преобладает древний дух ясности, который любит прямолинейность и ничего не оставляет запутанным (неясным). Я тоже хочу взять свои идеи, которые то приходят, то уходят, собрать и прочитать четко и ясно. Может быть, когда я их прочитаю, я их не узнаю. Но даже если я их не узнаю, они мои. Иногда люди видят в нас то, что мы не видим в себе.
На прошлой неделе, когда я был в офисе, я нашел в ящике какую-то очень маленькую маску из кости с голубой шелковой ленточкой. Я спросил:
-Чья она?
-Вы не помните, как привезли ее из Парижа, и она всегда была с вами в первые дни? – ответил мой сотрудник.
Действительно, я не помню, но раз так сказали, значит, так и было.
Хочу увидеть свои мысли, выстроенные на бумаге. Но дело не только в моих мыслях. Я буду писать каждый день о том, что мне интересно, или когда оно того стоит. Может, я это делаю из-за лени. Говорят, писатели из ленивого народа.
Наверное, это чувство блуждания, блуждающего духа. Я уверен, что в эту секунду кто-то гуляет под волшебным лунным светом, в одном из самых замечательных мест. Но я не выхожу на улицу, чтобы его встретить, а вместо этого сижу взаперти и пишу. Я буду писать каждый день обо всем, что мне кажется интересным. Не знаю, продолжу ли я делать это. Но я начну с сегодняшнего дня, пока со мной не случится что-нибудь серьезное. Кстати, я запишу эту дату: 22/03/1924 г.
Я не изобретатель. Я - архитектор, который изучал точные науки.
Я думаю, что это влияние места, в котором я нахожусь. Я чувствую, что надо мной преобладает древний дух ясности, который любит прямолинейность и ничего не оставляет запутанным (неясным). Я тоже хочу взять свои идеи, которые то приходят, то уходят, собрать и прочитать четко и ясно. Может быть, когда я их прочитаю, я их не узнаю. Но даже если я их не узнаю, они мои. Иногда люди видят в нас то, что мы не видим в себе.
На прошлой неделе, когда я был в офисе, я нашел в ящике какую-то очень маленькую маску из кости с голубой шелковой ленточкой. Я спросил:
-Чья она?
-Вы не помните, как привезли ее из Парижа, и она всегда была с вами в первые дни? – ответил мой сотрудник.
Действительно, я не помню, но раз так сказали, значит, так и было.
Хочу увидеть свои мысли, выстроенные на бумаге. Но дело не только в моих мыслях. Я буду писать каждый день о том, что мне интересно, или когда оно того стоит. Может, я это делаю из-за лени. Говорят, писатели из ленивого народа.
Наверное, это чувство блуждания, блуждающего духа. Я уверен, что в эту секунду кто-то гуляет под волшебным лунным светом, в одном из самых замечательных мест. Но я не выхожу на улицу, чтобы его встретить, а вместо этого сижу взаперти и пишу. Я буду писать каждый день обо всем, что мне кажется интересным. Не знаю, продолжу ли я делать это. Но я начну с сегодняшнего дня, пока со мной не случится что-нибудь серьезное. Кстати, я запишу эту дату: 22/03/1924 г.
ПРЫЖОК
(Быль)
Один корабль обошел вокруг света и возвращался домой. Была тихая погода, весь народ был на палубе. Посреди народа вертелась большая обезьяна и забавляла всех. Обезьяна эта корчилась, прыгала, делала смешные рожи, передразнивала людей, и видно было — она знала, что ею забавляются, и оттого еще больше расходилась.
Она подпрыгнула к 12-летнему мальчику, сыну капитана корабля, сорвала с его головы шляпу, надела и живо взобралась на мачту. Все засмеялись, а мальчик остался без шляпы и сам не знал, смеяться ли ему, или плакать.
Обезьяна села на первой перекладине мачты, сняла шляпу и стала зубами и лапами рвать ее. Она как будто дразнила мальчика, показывала на него и делала ему рожи. Мальчик погрозил ей и крикнул на нее, но она еще злее рвала шляпу. Матросы громче стали смеяться, а мальчик покраснел, скинул куртку и бросился за обезьяной на мачту. В одну минуту он взобрался по веревке на первую перекладину; но обезьяна еще ловчее и быстрее его, в ту самую минуту, как он думал схватить шляпу, взобралась еще выше.
— Так не уйдешь же ты от меня! — закричал мальчик и полез выше. Обезьяна опять подманила его, полезла
еще выше, но мальчика уже разобрал задор, и он не отставал. Так обезьяна и мальчик в одну минуту добрались до самого верха. На самом верху обезьяна вытянулась во всю длину и, зацепившись задней рукой за веревку, повесила шляпу на край последней перекладины, а сама взобралась на макушку мачты и оттуда корчилась, показывала зубы и радовалась. От мачты до конца перекладины, где висела шляпа, было аршина два, так что достать ее нельзя было иначе, как выпустить из рук веревку и мачту.
(Быль)
Один корабль обошел вокруг света и возвращался домой. Была тихая погода, весь народ был на палубе. Посреди народа вертелась большая обезьяна и забавляла всех. Обезьяна эта корчилась, прыгала, делала смешные рожи, передразнивала людей, и видно было — она знала, что ею забавляются, и оттого еще больше расходилась.
Она подпрыгнула к 12-летнему мальчику, сыну капитана корабля, сорвала с его головы шляпу, надела и живо взобралась на мачту. Все засмеялись, а мальчик остался без шляпы и сам не знал, смеяться ли ему, или плакать.
Обезьяна села на первой перекладине мачты, сняла шляпу и стала зубами и лапами рвать ее. Она как будто дразнила мальчика, показывала на него и делала ему рожи. Мальчик погрозил ей и крикнул на нее, но она еще злее рвала шляпу. Матросы громче стали смеяться, а мальчик покраснел, скинул куртку и бросился за обезьяной на мачту. В одну минуту он взобрался по веревке на первую перекладину; но обезьяна еще ловчее и быстрее его, в ту самую минуту, как он думал схватить шляпу, взобралась еще выше.
— Так не уйдешь же ты от меня! — закричал мальчик и полез выше. Обезьяна опять подманила его, полезла
еще выше, но мальчика уже разобрал задор, и он не отставал. Так обезьяна и мальчик в одну минуту добрались до самого верха. На самом верху обезьяна вытянулась во всю длину и, зацепившись задней рукой за веревку, повесила шляпу на край последней перекладины, а сама взобралась на макушку мачты и оттуда корчилась, показывала зубы и радовалась. От мачты до конца перекладины, где висела шляпа, было аршина два, так что достать ее нельзя было иначе, как выпустить из рук веревку и мачту.
ΤΟ ΠΗΔΗΜΑ
Ένα καράβι είχε κάνει το γύρο του κόσμου και επέστρεφε σπίτι. Ήταν ήρεμος ο καιρός, ο κόσμος ήταν πάνω στο κατάστρωμα. Ανάμεσά τους περιφερόταν ένας μεγάλος πίθηκος και τους διασκέδαζε όλους. Ο πίθηκος εκείνος πηδούσε, έκανε αστείεςγκριμάτσες, κορόϊδευε ανθρώπους και φαινόταν ότι ήξερε πώς τους αρέσει. Και γι’αυτό το έκανε ακόμα πιο πολύ.
Ο πίθηκος κόντεψε σε ένα δωδεκάχρονο αγόρι, πού ήταν ο γιός του καπετάνιου, του πήρε το καπέλο του, το φόρεσε και ανέβηκε γρήγορα στο κατάρτι. Όλοι αρχίσαν να γελάνε, κι’ενώ το αγόρι έμεινε χωρίς καπέλο, δεν ήξερε να κλάψει, ή να γελάσει.
Ο πίθηκος έκατσε στο κατάρτι, έβγαλε το καπέλο και άρχισε να το σχίζει με τα δόντια του. Ήταν σαν να ήθελε να κοροϊδέψει το αγόρι, έδειχνε πάνω του κι’έκανε γκριμάτσες. Το αγόρι τον απείλησε και του φώναξε, αλλά ο πίθηκος έσχιζε το καπέλο με πιο πολύ θυμό. Οι ναύτες αρχίσαν να γελάνε πιο δυνατά, το αγόρι κοκκίνισε, έβγαλε το σακάκι του κι’έτρεξε στον πίθηκο πάνω στο κατάρτι. Στην αρχή κατάφερε να σκαρφαλώσει εκεί με το σχοινί, αλλά ο πίθηκος ήταν πιο γρήγορος και επιδέξιος κι’όταν το αγόρι ήθελε να πιάσει το καπέλο απ’τα χέρια του πιθήκου, εκείνος σκαρφάλωσε πιο ψήλα.
-Δεν θα καταφέρει να μου ξεφύγεις! – του φώναξε τ’αγόρι και σκαρφάλωσε πιο ψηλά. Ο πίθηκος πάλι το δελέασε, ανέβηκε πιο ψηλά, αλλά το αγόρι ήθελε τόσο πολύ να τον πιάσει, γι’αυτό σχεδόν τον έφτανε. Έτσι κι’ο πίθηκος, και το αγόρι έφτασαν στην κορυφή του καταρτιού. Εκεί, ο πίθηκος τεντώθηκε σε όλο του το ύψος, πιάστηκε με το πόδι του και κρέμασε το καπέλο στο πιο ψηλό μέρος του καταρτιού, απ’όπου έκανε γκριμάτσες, έδειχνε τα δόντια του και γελούσε. Απ’το κατάρτι και μέχρι το μέρος που ήταν κρεμασμένο το καπέλο, ήταν καπού τρία μέτρα, γι’αυτό το αγόρι δεν είχε άλλο τρόπο για να το φτάσει, έκτος από το να αφήσει το σχοινί.
Ένα καράβι είχε κάνει το γύρο του κόσμου και επέστρεφε σπίτι. Ήταν ήρεμος ο καιρός, ο κόσμος ήταν πάνω στο κατάστρωμα. Ανάμεσά τους περιφερόταν ένας μεγάλος πίθηκος και τους διασκέδαζε όλους. Ο πίθηκος εκείνος πηδούσε, έκανε αστείεςγκριμάτσες, κορόϊδευε ανθρώπους και φαινόταν ότι ήξερε πώς τους αρέσει. Και γι’αυτό το έκανε ακόμα πιο πολύ.
Ο πίθηκος κόντεψε σε ένα δωδεκάχρονο αγόρι, πού ήταν ο γιός του καπετάνιου, του πήρε το καπέλο του, το φόρεσε και ανέβηκε γρήγορα στο κατάρτι. Όλοι αρχίσαν να γελάνε, κι’ενώ το αγόρι έμεινε χωρίς καπέλο, δεν ήξερε να κλάψει, ή να γελάσει.
Ο πίθηκος έκατσε στο κατάρτι, έβγαλε το καπέλο και άρχισε να το σχίζει με τα δόντια του. Ήταν σαν να ήθελε να κοροϊδέψει το αγόρι, έδειχνε πάνω του κι’έκανε γκριμάτσες. Το αγόρι τον απείλησε και του φώναξε, αλλά ο πίθηκος έσχιζε το καπέλο με πιο πολύ θυμό. Οι ναύτες αρχίσαν να γελάνε πιο δυνατά, το αγόρι κοκκίνισε, έβγαλε το σακάκι του κι’έτρεξε στον πίθηκο πάνω στο κατάρτι. Στην αρχή κατάφερε να σκαρφαλώσει εκεί με το σχοινί, αλλά ο πίθηκος ήταν πιο γρήγορος και επιδέξιος κι’όταν το αγόρι ήθελε να πιάσει το καπέλο απ’τα χέρια του πιθήκου, εκείνος σκαρφάλωσε πιο ψήλα.
-Δεν θα καταφέρει να μου ξεφύγεις! – του φώναξε τ’αγόρι και σκαρφάλωσε πιο ψηλά. Ο πίθηκος πάλι το δελέασε, ανέβηκε πιο ψηλά, αλλά το αγόρι ήθελε τόσο πολύ να τον πιάσει, γι’αυτό σχεδόν τον έφτανε. Έτσι κι’ο πίθηκος, και το αγόρι έφτασαν στην κορυφή του καταρτιού. Εκεί, ο πίθηκος τεντώθηκε σε όλο του το ύψος, πιάστηκε με το πόδι του και κρέμασε το καπέλο στο πιο ψηλό μέρος του καταρτιού, απ’όπου έκανε γκριμάτσες, έδειχνε τα δόντια του και γελούσε. Απ’το κατάρτι και μέχρι το μέρος που ήταν κρεμασμένο το καπέλο, ήταν καπού τρία μέτρα, γι’αυτό το αγόρι δεν είχε άλλο τρόπο για να το φτάσει, έκτος από το να αφήσει το σχοινί.
Тарифы
Письменный перевод:
Английский
50-100
РУБ
/ 1800 знаков
Греческий
250-500
РУБ
/ 1800 знаков
Редактура
50-100
РУБ
/ 1800 знаков
